تاریخ بروز رسانی آبان ۱۴, ۱۴۰۳

برای ترک اعتیاد زنان چه اقدامی باید کرد و اینکه بانوان برای ترک اعتیاد از چه راهکارهایی میتوان استفاده کنند ؟ جهت درمان یک ساله بودم که پدرم بر اثر تصادف از دنیا رفت. مادرم مرا به تنهایی و با کمک پول دیه پدرم بزرگ کرد. حقیقتا مادرم زمانی که بیوه شد تنها ۱۸ سال داشت و برای تنهایی زندگی کردن بسیار جوان بود. برای همین به اصرار فامیل و خانواده اش، با کوروش که او نیز راننده ماشین سنگین بود، ازدواج کرد. اوایل زندگی شان خوب بود. بعد از یک سال نیز صاحب پسری شدند که نامش را بابک گذاشتند.

مرکز مشاوره ترک اعتیاد زنان چیست؟

دلیل اینکه باید در خصوص بیماری اعتیاد زنان یک مشاوره انجام دهیم بسیار مهم و حائز اهمیت است.متاسفانه با توجه به آسیبهای اجتماعی موجود در دنیا ، میتوان بیماری اعتیاد را منبع درصد بالایی از این آسیبها دانست. از طرفی اکثر خانواده های درگیر با بیماری اعتیاد ، بر این باورند که کاملا از این مهم شناخت دارند.اگر اندکی مرور در این آسیبها ( فقر،طلاق،تکدی گری،خودکشی،دزدی و..) داشته باشیم به وضوح ردپای اعتیاد را خواهیم دید.

زندگی اعتیاد به آلودگی افکار معتادگونه در ادامه داستانی واقعی

با ورود بابک به زندگی ما، دیگر کسی به من توجه نمی کرد. پدری که نداشتم، اما حالا مادری هم نداشتم. چند سال بعد، برادر دومم هم متولد شد. در حقیقت با ورود این دو به زندگی ما، زندگی من هر روز جهنم تر می شد. کوروش مرا بابت کوچکترین مسائل تنبیه می کرد. تنها ۷ سال داشتم که او مرا برای بازی کردن با دوستانم در کوچه با قاشق داغ کرد. آن هم داغی در پشت دستانم که جای آن بعد از ۲۰ سال هنوز قابل دیدن است.

زندگی من با اشک و عقده سپری شد. تنها تفریح من مدرسه رفتن بود. کوروش افکار مادرم را هم خراب کرده بود و مدام به او یادآور می شد که مبادا این دختر در راه مدرسه دست گلی به آب دهد. برای همین هم مادرم دیگر اجازه نداد من به مدرسه بروم. من نیز که تنها سرگرمیم مدرسه بود، با منع شدن از آن فشار زیادی را تحمل می کردم.

حدود شش ماه از ترک تحصیل اجباری من می گذشت و زور گویی هایی بردار هایم و کوروش هر روز بیشتر می شد. کم کم دست بزن هم پیدا کرده بودند و با وجود اینکه از من کوچکتر بودند، هر بار که از من کاری می خواستند و من برایشان انجام نمی دادم مرا کتک می زدند.

در دسترس بودن مواد مخدر در خانه

برای ترک اعتیاد زنان چکار کنیم ،حقیقتا دیگر طاقت رفتار های خصمانه آن ها را نداشتم. برای همین هم یک روز که کسی در خانه نبود، مقداری از تریاک کوروش را برداشتم و در آب حل کردم و آن را یکجا سر کشیدم. چون واقعا قصد زندگی کردن در این دنیا را نداشتم، همراه آن نیز یک ورق قرص استامینوفن خوردم که مطمن شوم زندگیم تمام می شود.

چشمم رو که باز کردم خودمو تو بیمارستان دیدم. مادرم با چشمان گریان بالای سرم بود و کوروش مدام داشت توی گوش مادرم از سبک سری و هوایی شدن من می گفت. در حالت بیهوشی و هوشیاری بودم که صدای فریاد های زنی را بالای سرم شنیدم. چشمانم را که بیشتر باز کردم، مادربزرگ و پدربزرگ پدریم بودند. که با داد و فریاد بر سر مادرم می خواستند که حضانت مرا از او بگیرند.

حمایت مددکاران و درمانگران اعتیاد زنان

بعد از مرخص شدنم، یک دوره مشاوره درمان اعتیاد را زیر نظر پزشک مرکز ترک اعتیاد زنان و روان درمانگر سپری کردم و بعد از  آن به خانه پدریم که او برایم به ارث گذاشته بود رفتم. از آن روز ها ۷ سال می گذرد و در تمامی این مدت خانواده پدریم حتی یک روز مرا تنها نگذاشته اند. درسم را ادامه دادم و خود اکنون یک پزشک هستم که می توانم به دختران آسیب دیده ای مانند خودم کمک کنم.

پایان متن.

نیلوفر ساکی