نقش درمانی روانپزشک در کمپ ترک اعتیاد این روز ها قانون مبارزه با اعتیاد در حال بازبینی است. در این بهبوهه، انجمن علمی روانپزشکان ایران درخواست کرده است که به اعتیاد به عنوان یک مشکل اجتماعی نگریسته شود. زیرا تنها در این صورت است که با افراد معتاد، برخوردی برخلاف آنچه شان انسانی نامیده می شود، صورت نمی گیرد.
نقش انجمن علمی روانپزشکان ایران با بیماری اعتیاد
نقش درمانی روانپزشکان در کمپ ترک اعتیاد در اواخر دهه ۸۰ شمسی، قانونی وضع گردید و در آن برای معتادانی که در خیابان ها به مصرف مواد مخدر می پرداختند، عنوان “متجاهر” داده شد. طبق این قانون که به آن ماده ۱۶ نیز گفته می شود، مقامات قضایی می توانند به مدت ۱ الی ۳ ماه معتادان متجاهر را به صورت اجباری در کمپ های ترک اعتیاد بستری نمایند. حتی تمدید این مدت برای برخی از این بیماران بلا مانع است.
خواسته های انجمن علمی روانپزشکان ایران
روانپزشکان معتقدند که اغلب افرادی که به سوی مواد مخدر گرایش یافته اند، دارای بیماری های روانی گوناگون، فقر، بیکاری، نابرابری، ناهنجاری و سایر مشکلات اجتماعی هستند، که برای رفع آن ها باید درمان های جدی صورت گیرد و تنها بستری شدن در کمپ ترک اعتیاد نمی تواند به درمان آن ها کمک کند. این افراد نیاز به کمک و حمایت داشته و خود قربانی برای مشکلات اجتماعی هستند. اما متاسفانه دیدگاه جامعه در مورد بیماران اعتیاد آنقدر زننده و تحقیر آمیز است، که بسیاری از آن ها حتی بعد از ترک نیز، جایگاهی در جامعه ندارند.
فرهنگ سازی های اجتماعی و دادن فرصت دوباره به این افراد توسط ارگان های دولتی و خصوصی، می تواند یکی از راه های رفع مشکل اعتیاد باشد. زیرا که اغلب بیماران اعتیاد حتی بعد از ترک نیز نمی توانند شغلی برای خود دست و پا کرده و باز هم به آغوش اعتیاد پناه می برند.
فرد را به جای مکان هایی نظیر مراکز نگهداری و یا مجازات، در مراکز درمانی اعتیاد بستری نماییم. برخورد با بیماران اعتیاد، مطابق با حقوق انسانی صورت گیرد و در نهایت، آخرین امر و موثر ترین راه ایجاد تفاوتی که میان یک برخورد صحیح و موثر با فردی که شخصیت واقعی خود را فراموش کرده است ایجاد نمایید. این برخورد های مملو از احترام می تواند، یخ درونی فرد را ذوب کرده و او را دوباره به یاد روز های شکوهمند خود بیندازد و از درون تحولی در او ایجاد کند.
پایان متن.
نیلوفر ساکی
پاسخ دهید